Erik çeşitlerinde Avrupa-Japonya karşılaşması

Erik (Prunus domestica L.), çok sayıdaki tür ve çeşitleri ile dünyanın değişik iklim bölgelerine adapte olmuş ve yayılmış bir sert çekirdekli meyve türüdür. Eriğin bu kadar geniş bir alana yayılmasında tür sayısının fazla olması, türlerin birbirlerinden farklı iklime sahip bölgelerden çıkmış olmaları ve her bölgeye uygun anaç zenginliği önemli rol oynamıştır. Erik kültürü Anadolu’dan Yunanistan’a ve Roma’ya ve oradan da batı ve kuzey batı Avrupa’ya yayılmış ve ilk kolonistler tarafından Amerika’ya götürülmüştür. Ilıman iklim bölgelerinde genellikle soğuklama gereksinimleri yüksek Avrupa grubu erikler, subtropik bölgelerde ise soğuklama gereksinimi düşük Japon grubu erikler tercih edilmektedir. Can erikleri, Akdeniz Bölgesi’nde yetiştiricilik için uygundur. Sıcak iklime sahip Çukurova bölgesi, Akdeniz ve Ege bölgeleri kıyı kesimi erkenci ve soğuklama gereksinimi düşük olan erik yetiştiriciliğine oldukça uygundur. 

Erik çeşitleri genellikle Avrupa (Prunus domestica) ve Japon (genellikle Prunus saliciana) çeşit grupları olarak 2’ye ayrılır. Avrupa grubunda “President” erik çeşidi dışında diğer çeşitler kendine verimlidir. Japon grubunda ise çeşitlerin çoğu kendiyle uyuşmaz ve bahçe tesis edilirken mutlaka tozlayıcı çeşit ile birlikte dikilmelidir. Japon grubu erikler, Avrupa grubu eriklere göre daha az soğuklama gereksinimine sahiptirler ve sahil bölgelerinde yetiştiriciliğe uygundurlar.

Erik (Prunus domestica L.), çok sayıdaki tür ve çeşitleri ile dünyanın değişik iklim bölgelerine adapte olmuş ve yayılmış bir sert çekirdekli meyve türüdür. Eriğin bu kadar geniş bir alana yayılmasında tür sayısının fazla olması, türlerin birbirlerinden farklı iklime sahip bölgelerden çıkmış olmaları ve her bölgeye uygun anaç zenginliği önemli rol oynamıştır. Erik kültürü Anadolu’dan Yunanistan’a ve Roma’ya ve oradan da batı ve kuzey batı Avrupa’ya yayılmış ve ilk kolonistler tarafından Amerika’ya götürülmüştür. Ilıman iklim bölgelerinde genellikle soğuklama gereksinimleri yüksek Avrupa grubu erikler, subtropik bölgelerde ise soğuklama gereksinimi düşük Japon grubu erikler tercih edilmektedir. Can erikleri, Akdeniz Bölgesi’nde yetiştiricilik için uygundur. Sıcak iklime sahip Çukurova bölgesi, Akdeniz ve Ege bölgeleri kıyı kesimi erkenci ve soğuklama gereksinimi düşük olan erik yetiştiriciliğine oldukça uygundur. 

Erik çeşitleri genellikle Avrupa (Prunus domestica) ve Japon (genellikle Prunus saliciana) çeşit grupları olarak 2’ye ayrılır. Avrupa grubunda “President” erik çeşidi dışında diğer çeşitler kendine verimlidir. Japon grubunda ise çeşitlerin çoğu kendiyle uyuşmaz ve bahçe tesis edilirken mutlaka tozlayıcı çeşit ile birlikte dikilmelidir. Japon grubu erikler, Avrupa grubu eriklere göre daha az soğuklama gereksinimine sahiptirler ve sahil bölgelerinde yetiştiriciliğe uygundurlar.

P.  salicina L. anavatanı Çin olan ve Japon erikleri diye de adlandırılan bir türdür.  Önemli sofralık erik çeşitlerinin büyük bir çoğunluğu bu türden doğmuştur. Genellikle kışı ılık geçen bölgelerde iyi sonuç verir. Bu türün çeşitleri ılıman veya sıcak ılıman iklim bölgelerine uyum sağlayan sofralık çeşitlerdir. Son yıllarda yeni çeşitlerin de girmesiyle yurdumuzda üretimi hızla artmaktadır. Japon grubu erikler, kumlu-killi, iyi drenajlı, alkalilik ve tuzluluk sorunu olmayan topraklarda en iyi sonucu vermektedir. Japon grubu erikler, Avrupa grubu eriklere göre daha az soğuklama gereksinimine sahiptir. Bu özelliklerinden dolayı sahil bölgelerinde rahatlıkla yetiştirilmektedir. Mayıs ortası ile Ekim ayları arasında olgunlaşmaktadırlar. 

P.  salicina L. anavatanı Çin olan ve Japon erikleri diye de adlandırılan bir türdür.  Önemli sofralık erik çeşitlerinin büyük bir çoğunluğu bu türden doğmuştur. Genellikle kışı ılık geçen bölgelerde iyi sonuç verir. Bu türün çeşitleri ılıman veya sıcak ılıman iklim bölgelerine uyum sağlayan sofralık çeşitlerdir. Son yıllarda yeni çeşitlerin de girmesiyle yurdumuzda üretimi hızla artmaktadır. Japon grubu erikler, kumlu-killi, iyi drenajlı, alkalilik ve tuzluluk sorunu olmayan topraklarda en iyi sonucu vermektedir. Japon grubu erikler, Avrupa grubu eriklere göre daha az soğuklama gereksinimine sahiptir. Bu özelliklerinden dolayı sahil bölgelerinde rahatlıkla yetiştirilmektedir. Mayıs ortası ile Ekim ayları arasında olgunlaşmaktadırlar.